* بیش از هشتاد درصد این داستانک واقعی می باشد! * هدف از نوشتن این داستان تنها نشان دادن یک درد مشترک بین برخی دانش

کلا با هم دو سال فاصله سنی داشتیم. خواهر و برادری بودیم که شبیه مون توی جزیره پیدا نمیشد، همیشه با هم بودیم و حتی

هوا ابری بود، انگار ننه سرما تمام سردی اش را در شهر ریخته بود. زیپ کاپشن را تا جایی که می توانستم بالا آورده بودم

تابستان هر روز برای رفتن به کلاس نقاشی باید از زمین چمنی می گذشتم. هر روز که رد می شدم پیر مردی توجه من را

هم او من را دوست داشت و هم من. معلول بود.به علت یک بیماری قندی مزخرف که از پدربزرگش به ارث برده بود در ۱۷سالگی

آدم ربایی عجیب در روز روشن🧐…

به وقت بچگی ها ….

پف فیل تنهایی…

رهایی از زندان با نوشتن…

کاکتوس هایی شبیه آدم ها…

– الان میگیرمت، وایسا
– نمی تونی